Nasza szkoła liczy sobie już ponad 100 lat. 

 

Pierwsza wzmianka o szkole w Miękini pochodzi z 1908 roku, tak więc w roku szkolnym 2008/2009 obchodzono wielki Jubileusz- stulecie istnienia naszej placówki.
 

Rys Historyczny Szkoły Podstawowej w Miękini.

 

1908 rok - pierwsze wzmianki o powstaniu Szkoły Podstawowej w Miękini.

Na gruncie należącym do Weroniki Kłosowskiej wybudowano szkołę murowaną, o dwóch obszernych salach lekcyjnych, dużym korytarzu i mieszkaniu dla nauczyciela. Budynek wraz obszernym ogrodem z znajdował się na wzniesieniu w środkowej części wsi.

 

1919 rok - w kronice szkolnej ówczesna szkoła opisana jest  jako nieduży budynek, właściwie jako kompletna ruina, bez ogrodzenia, bez studni, a dwie sale lekcyjne, w których uczyły się dzieci, były w opłakanym stanie. Kierownikiem tej szkoły był Adam Kuśnierski. Korzystając z pomocy i poparcia kierownika tutejszego „Kamieniołomu Miast Małopolskich” - Rudolfa Tegla oraz naczelnika Gminy Krzeszowice Zygmunta Kłosowskiego, a także życzliwości miejscowej ludności doprowadzono szkołę do stanu używalności. Kierownictwo kamieniołomu zapewniało szkole opał i wykonywało drobne usługi remontowe. W szkole pracowało dwóch nauczycieli, a liczba dzieci uczęszczających do szkoły była niewielka.

 

1921/1922 - uznano rokiem przełomowym dla tutejszej szkoły. Do szkoły zapisało się na pierwszy rok 65 dzieci, na drugi rok 32 dzieci, na trzeci rok 48 dzieci a na czwarty rok 44 dzieci. Szkoła liczyła ogółem 189 uczniów. Tego roku przystąpiono do budowy studni, szkoła była bowiem całkowicie pozbawiona wody, co było szczególnie uciążliwe w okresie upałów. W miesiącu październiku nastąpiło jej odebranie, następnie obrzucono i obielono szkolne mury,  uszczelniono okna i drzwi. W tych wszystkich pracach wspomagał szkołę kierownik tutejszego kamieniołomu. Tak pod względem finansowym jak i poprzez siłę roboczą. W grudniu szkoła znów ucierpiała w wyniku strasznej wichury. Wyrwane zostały okna i część dachu.Ciężka zima, mróz i wiatr utrudniały normalną pracę szkoły. Trzyletnia praca kierownika szkoły przyniosła znaczne efekty. Szkoła została częściowo odremontowana, był dostęp do wody, zbudowano stajnię i stodołę. W placówce oprócz kierownika było trzech nauczycieli.

 

1923/24 -  stanowisko kierownika szkoły objął Wojciech Zawada. W szkole uczyło się 162 uczniów. 14 grudnia 1923 r. Rada Szkolna Powiatowa powołała oddzielną Radę przy Szkole Podstawowej w Miękini. Rada Miękińska składała się z 4 osób. Przewodniczącym został w/w zarządca kamieniołomu. Dzięki prężności tej organizacji, dużym wysiłkom i staraniom nieocenionego Rudolfa Tegla szkoła przeżyła swój „złoty wiek”. Została odnowiona na zewnątrz i wewnątrz. W ogrodzie szkolnym posadzono wiele drzew owocowych i krzewów, świerków i lip oraz różnych gatunków jałowców. Przy budynku gospodarczym postawiono drewutnię na węgiel i drewno. To wszystko zrobiono w ciągu kilku tygodni. Jedyną bolączką tego okresu była niska frekwencja szkolna uczniów. Rodzice całymi miesiącami nie posyłali dzieci do szkoły, tłumacząc się ubóstwem lub koniecznością korzystania z pomocy dzieci w gospodarstwie domowym i na roli.

 

1930/31 rok - kierownikiem placówki został Jan Stybel, a rok później posadę tę objął Alfred Socha. Zmiany kadrowe ujemnie wpłynęły na rozwój szkoły. Zasługą nowego kierownika była szersza współpraca ze środowiskiem. Organizowano poranki z różnych okazji, przedstawienia, wystawy, nawet w okresie wakacji. Dochód z tego tytułu przeznaczony był na wyposażenie szkoły, przybory, środki naukowe i eksponaty. Kolejne lata pracy szkoły przesłoniły wydarzenia krajowe i to one „narzucały” tok i kierunek pracy dydaktyczno – wychowawczej. W szkole zatrudnionych było czterech nauczycieli i ksiądz prowadzący lekcje religii. W tych latach znajduje się pierwsza wzmianka na temat organizowania oddzielnych kursów dla chłopców i dziewcząt. Chłopcy uczęszczali np. na kursy kamieniarskie, a dziewczynki na kurs szycia  i haftowania.

 

1935 rok - na terenie Miękini odbywały się manewry wojskowe, a w szkole stacjonował 33 Pułk Wojskowy z Katowic. Mimo to zajęcia w szkole odbywały się w miarę normalnie. 

               

1938/1939 - do szkoły uczęszczało 169 uczniów. Uczono przedmiotów: religia, język polski, rachunki z geometrią, przyroda żywa, geografia i nauka o Polsce współczesnej, historia, rysunki, śpiew, ćwiczenia cielesne. Uczniowie począwszy od trzeciej klasy mieli swój własny samorząd i prowadzili sklepik w ramach spółdzielni uczniowskiej. Przy szkole istniała biblioteka w ramach Towarzystwa Szkoły Ludowej.

 

1940 - był rokiem trudnym dla dzieci i nauczycieli w całym kraju. Nauka języka niemieckiego była obowiązkowa dla uczniów klas IV-VI. Wciąż podawano nowe rozporządzenia zmierzające do utrudnienia, zniechęcenia i osłabienia pracy szkół. Dzieciom odebrano wszystkie polskie książki.  W tych latach w szkole uczyli: kierownik- Alfred Socha, Julia Socha, Adela Hardt, Helena Sypek, Mieczysława Mamlicka, ks. Piotrowski Józef.

W okresie wojennym szkołę dotknęły kolejne zniszczenia. Przez kilka miesięcy budynek był zajęty przez wojsko niemieckie. Po wyzwoleniu w szkole było 5 klas, nauka przebiegała normalnym trybem. Zarząd kamieniołomów wynajął dla szkoły dodatkową salę, w całym budynku wznowiono remont. W następnym roku szkoła była już szkołą sześcioklasową, a w roku następnym siedmioklasową.

 

1948 - rok rozpoczęcia działalności Komitetu Budowy Szkoły. Lata pięćdziesiąte w szkole przebiegały pod hasłem wychowania dzieci i młodzieży w duch postępu, umiłowania ojczyzny, pracy i nauki, wpajano zasady marksizmu i leninizmu, uspołeczniania przyszłych obywateli. W latach tych kierował szkołą Józef Hawrylak. Dużą inicjatywę przypisuje się w tych latach działalności Komitetu Rodzicielskiego. Komitet prowadził różnorodną działalność zmierzającą do zebrania pieniędzy na rozbudowę szkoły.

 

 1954 roku -  przekazano do użytku nowy budynek szkolny, 3 duże sale. Uruchomiono przy szkole świetlicę przyzakładową wraz z dożywianiem.

 

1958/59 - oddano do użytku barak w Stawiskach, który stał się punktem filialnym szkoły w Miękini. Kierował nim Pan Woźniak. Uczyły się tam dzieci od I do VI klasy. Ogółem w obu szkołach uczyło się około 200 dzieci. Zatrudnionych było sześciu nauczycieli oraz ksiądz. Rok później zmienił się zasięg szkoły. Szkoła w Stawiskach stała się odrębną szkołą. Nastąpiła reorganizacja szkoły w Miękini, która stała się szkołą ośmioklasową. Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły przystąpił do rozbudowy obiektu szkolnego. Wkrótce oddano do użytku barak, w którym znajdowały się cztery sale lekcyjne. Zakupiono nowy sprzęt, wyposażono klasy. Młodzież często wyjeżdżała na wycieczki. Na przełomie lat 60 i 70 nastąpił znaczny spadek liczby uczniów.

 

1975/76 - był niekorzystny dla szkoły. Po wprowadzeniu reorganizacji szkolnictwa w latach 1974-75 szkoła stała się punktem filialnym podlegającym Zbiorczej Szkole Gminnej w Nowej Górze. W szkole pozostały klasy I-III oraz oddział przedszkolny. W szkole pracowało trzech nauczycieli. Część klas IV-VIII przeniesiono do szkoły w Nowej Górze, część do szkoły  w Krzeszowicach. Nauczyciele również zostali przeniesieni do innych szkół. Zlikwidowano funkcję dyrektora szkoły, nadzór początkowo powierzono Michalinie Dudek, a następnie kierownikiem została Marianna Szpyrko. W wyniku takiej decyzji wyłączono z użytkowania część pomieszczeń, zabrano sprzęt szkolny i pomoce naukowo- dydaktyczne. Z czasem zabrano również pełne wyposażenie oddziału przedszkolnego. Te wszystkie posunięcia władz oświatowych wywołały oburzenie rodziców, którzy jednomyślni domagali się przywrócenia pełnej, ośmioklasowej szkoły podstawowej. W tym ważnym okresie w zarządzie Komitetu Rodzicielskiego pracowali: Maria Kaczara, Apolonia Ostachowska, Maria Kawala, Maria Łagan. Dzięki wysiłkom Pani kierownik, zajmującej z rodziną mieszkanie służbowe,  zmodernizowano i wyremontowano budynek szkoły.

 

W latach 1945 – 1980 w szkole pracowali: Kamila Ślusarczyk, Genowefa Hawrylak, Halina Stolarek, Ludwik Bodzenia, Michalina Dudek, Zdzisława Grabowska, Edmund Łagan, Józef Łagan, Helena Sypek, Helena Stachowska, Teofila Kłeczek, Mieczysława Tomczyk, Ewa Kamińska-Cyran, Barbara Kopczyńska, Krystyna Piechota, Barbara Szczuka.                          Funkcje przewodniczących Komitetu Rodzicielskiego pełnili m.in.: Cyran Władysław, Grabowski Julian, Kurdziel Fryderyk, Łagan Fabian, Wójcik Marian, Kurdziel Leopold.

 

W roku szkolnym 1982/83 przywrócona została klasa IV i tak do roku 1986/87 szkoła przybrała status pełnej ośmioklasowej placówki, a kierowniczce szkoły powierzono funkcje dyrektora . Liczba dzieci wzrosła z 40 do 130, a liczba nauczycieli do 11. Zajęcia prowadzone były na dwie zmiany, ze względu na brakująca ilość sal lekcyjnych. W 1985 r. wykonano drogę asfaltowa do budynku szkoły. W tym także czasie powstał Komitet Budowy Sali Gimnastycznej, który zaangażował środowisko do pracy na rzecz szkoły. Niestety, Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krakowie nie udzieliło poparcia finansowego i budowę sali odroczono na czas nieokreślony.

 

1988 rok-wzruszającym momentem było pierwsze od wielu lat ukończenie szkoły przez uczniów klasy VIII.          

                                                                   

1989 rok - zmian ustroju w Polsce. Rozwiązano Zespół Ekonomiczno Administracyjny Szkół, a nadzór nad szkołą objął Urząd Miasta i Gminy w Krzeszowicach.

 

1990 roku - powołano nowego dyrektora szkoły, którym został inż. Fryderyk Karcz – nauczyciel fizyki i muzyki w tutejszej szkole. Kadrę nauczycielską w tych latach tworzyli: Dudek Michalina, Cisak (Kocoń) Barbara, Cyran Ewa, Grażyna Stanek, Kasprzyk Janina, Prostak Gabriela, Gregorczyk Lucyna, Dura Małgorzata, Grabowska Zdzisława, Jerzy Zawisza, Paweł Wiszniewski, Bulicz Urszula, Tadeusz Kostecki, Pałka Bożena, Tomczykiewicz Bożena, Dudek ( Nowak) Marzena. Wcześniej krótko w szkole pracowały także: Katarzyna Mudrak, Anna Zadęcka, Elżbieta Postawa, Zofia Cyran. Przez kolejne lata dyrektor przy poparciu Gminy  i Komitetu Rodzicielskiego pracował nad dalszą modernizacją szkoły. Uczniowie osiągali   bardzo dobre wyniki dydaktyczne, bez problemu dostawali się do szkół średnich. Dużym osiągnięciem było dobudowanie i wyposażenie sali gimnastycznej.  Do jej powstania przyczynił się Komitet Rodzicielski w składzie: Andrzej Klich, Andrzej Ostachowski, Stanisław Świerk, Helena Kuczara, Elżbieta Cyran, Zofia Michalska, a motorem napędzającym te działania była księgowa szkoły Pani Grażyna Góralczyk. Przy budowie pracowało społecznie  także wielu innych rodziców. Po rozebraniu starego baraku  uzyskano miejsce pod boisko sportowe do koszykówki.

 

1999 roku  miejsce odchodzącego na emeryturę dyrektora Fryderyka Karcza zajął mgr Jerzy Zawisza- nauczyciel historii i geografii w tutejszej szkole. W tym czasie weszła w życie reforma edukacji. Szkoła  stała się 6-letnią szkołą podstawową. Uczniowie kontynuowali naukę w  powstałym w Nowej Górze trzyletnim Gimnazjum. Dyrektor Jerzy Zawisza przejął dzieło odnowienia szkoły: wymieniono dach, część okien, zrobiono ogrodzenie, boisko do koszykówki. Doprowadzono także sieć gazową  i uruchomiono kotłownie. W 6 klasach uczyło się 80 uczniów, nad ich postępami w nauce czuwała 11 osobowa, wykwalifikowana kadra pedagogiczna. W Miękini w tym czasie rozpoczął swoje funkcjonowanie Zespół Placówek Opiekuńczo- Wychowawczych w Miękini - Dom Dziecka, którego kilkunastu wychowanków uczyło się w naszej szkole. Nauczyciele zgodnie z zasadami reformy doskonalili i rozszerzali swoje kwalifikacje na różnego typu kursach i studiach podyplomowych. Rozpoczęli „ wspinaczkę” po stopnie awansu zawodowego.

 

W 2001 roku -stanowisko dyrektora szkoły powierzone mgr Lucynie Gregorczyk, wieloletniej nauczycielce nauczania początkowego i społecznego zastępcy odchodzącego dyrektora. Ambicją Pani dyrektor było uczynić szkołę nie tylko placówką nowoczesną, ale i miejscem,  w którym uczeń będzie czuł się bardzo dobrze. Umiejętnie prowadzone zarządzanie  i organizacja pracy szkoły, wsparcie ze strony rodziców i nauczycieli oraz skuteczne poszukiwanie dodatkowych źródeł finansowania i pomocy szkole przyczyniły się do jej rozwoju we wszystkich obszarach. Pani dyrektor była inicjatorem wielu imprez środowiskowych, ale przede wszystkim stanowiła pomost miedzy szkołą a społecznością lokalną. Szkoła mając  przychylność Burmistrza Gminy Krzeszowice, wspierana przez Radę Rodziców, oraz samorząd lokalny, sukcesywnie poprawiała swój wizerunek. Dokonano gruntowego remontu zwolnionego mieszkaniu służbowego i adaptacji części strychu na toalety. Powstała piękna duża sala świetlicowa z zapleczem gospodarczo- kuchennym. Odremontowano toalety znajdujące się przy sali gimnastycznej, ocieplono z zewnątrz  i odmalowano salę gimnastyczną. Wiele prac wykonano wokół budynku szkoły, powstał plac zabaw dla przedszkolaków.  Poprawiono wewnętrzną estetykę szkoły, wzbogacono bazę dydaktyczną, otwarto pracownię komputerową,  wyposażono  szkołę w nowoczesny sprzęt.   

 

Od 2002 roku liczba uczniów w szkole niestety spadała i wahała się w granicach 50-70. W klasach uczyło się od kilku do kilkunastu uczniów pod okiem kilkunastoosobowej kadry nauczycielskiej do której w ostatnich latach dołączyli: Renata Polewska-Słonina, Agnieszka (Chucherko)Sumara, Anna Czapla, Paulina Stopa, Renata Sumera, Emanuela Rejdych- Warmińska, Marta Górecka, Jakub Dura, Leszek Serafin, ks. Janusz Kosowski, ks.Robert Tupta, ks. Jacek Kuczmier. Pracownicy administracji: Grażyna Góralczyk, Bożena Bogusz. Nad ładem i porządkiem w szkole czuwali: Andrzej Szpyrko, Teresa Bodzęta, Barbara Nowak, Marzena Kłeczek oraz Antoni Grabowski. Mimo małej ilości uczniów dyrektor szkoły, nauczyciele i rodzice nie tracili optymizmu i nadziei, iż szkoła przetrwa ten trudny okres. Uczniowie mając „ domowe warunki” odnosili swoje sukcesy edukacyjne, uzyskiwali dobre wyniki końcowych sprawdzianów, znaczące miejsca w konkursach i zawodach sportowych nie tylko na szczeblu gminnym. Rozszerzono ofertę zajęć pozalekcyjnych, wprowadzono język angielski od pierwszej klasy oraz zajęcia informatyki od klasy IV do VI.  W 2008 roku - szkoła pozyskała w ramach projektu UE nowoczesną pracownię komputerową.

 

Wiele zmian dokonało się za kadencji Burmistrza Gminy - Wiesława Jagiełły. Jego następca mgr Czesław Bartl – wieloletni dyrektor szkoły doskonale znał potrzeby szkół i to one m.in. zostały otoczone przez niego szczególna troską. W minionym roku nasza szkoła została ocieplona i otynkowana, a plac przed szkoła został wyłożony kostką.. Szkoła nie tylko zmieniła swój zewnętrzny wizerunek, ale stała się wizytówka wsi. Na podkreślenie zasługuje współpraca szkoły z samorządem lokalnym, nieoceniona pomoc Sołtysa i radnego wsi Bogdana Kurdziela, radnej powiatowej Janiny Lasoń, Rady Sołeckiej, zarządu OSP. Ponadto szkoła często otrzymywała wsparcie ze strony Proboszcza Parafii Nowa Góra ks. Józefa Grzesiuły, Rady Parafialnej, PPP w Krzeszowicach, Komendy Policji, Pełnomocnikiem Burmistrza ds. profilaktyki, GPS, TPD. Dzięki tylu ludziom dobrej woli, zaangażowaniu rodziców m.in. Agnieszki i Leszka Lasoń, Ewy Zwolińskiej, Alicji Kurdziel, Agnieszki  i Łukasza Godyń, Janiny i Stanisława Radomskich, Zofii i Władysława Janik, Ewy Godyń, Katarzyny Pałka, Annie Zając, Jackowi Wójcikowi, Aleksandrowi Kachel, Witoldowi Kawala, Bożenie i Zdzisławowi Pieczara, Halinie Drożdż, Marzenie Kłeczek. Danucie Chlebowskiej, Teresie Wrońskiej, Agacie i Januszowi Kuczara i wszystkich mieszkańców sołectwa szkoła nie tylko przetrwała trudne chwile swojej historii, ale wciąż rozwijała się i piękniała. Teraz dumnie stoi na malowniczym wzgórzu i spogląda na piękną okolicę czekając na swój „ Chrzest”- nadanie imienia. Społeczność szkolna wybrała dla niej Patrona w osobie Krystyny i Andrzeja Potockich. Wzorcowego małżeństwa związanego z Krzeszowicami, ludzi o wielkim sercu, patriotycznych poglądach i działaniach.